Het gebruik van natriumoleaat in onderzoek naar membraaneiwitten is opmerkelijk vanwege zijn unieke oppervlakteactieve eigenschappen. Als anionogene oppervlakteactieve stof afgeleid van oliezuur bezit natriumoleaat een amfifiele structuur, bestaande uit een hydrofobe staart en een hydrofiele kop. Deze eigenschap zorgt voor interactie met zowel hydrofobe gebieden van membraaneiwitten als de omringende waterige omgeving. De oppervlakteactieve aard van natriumoleaat, dat de oppervlaktespanning verlaagt en micellen vormt, maakt het bijzonder effectief in het oplossen van membraaneiwitten, inclusief eiwitten die zijn ingebed in lipide bilagen. De toepassingen strekken zich uit tot de biochemie, waar het helpt bij de extractie en stabilisatie van membraaneiwitten, en colloïdchemie, waar het bijdraagt aan de stabilisatie van colloïdale dispersies. Daarnaast wordt natriumoleaat ook industrieel gebruikt, bijvoorbeeld bij de productie van zeep en als flotatiemiddel bij de verwerking van mineralen. Onderzoekers maken gebruik van de amfifiele en oppervlakteactieve eigenschappen van natriumoleaat om de studie van membraaneiwitten te vergemakkelijken, zodat ze geëxtraheerd, opgelost en geanalyseerd kunnen worden voor een beter begrip van hun structuur en functie in biologische systemen.